Καλησπέρα λαουτζίκο!
Σήμερα θα σου πω μια ιστορία!
Κάποτε υπήρχε ένα χωριό, όχι πολύ μεγάλο αλλά ήταν ανεξάρτητο, οι κάτοικοι ζούσαν ειρηνικά και αρμονικά μεταξύ τους. Κάθε Παρασκευή μαζευόντουσαν όλοι στην πλατεία του χωριού και αντάλλασσαν τα προϊόντα τους έτσι ώστε κάθε νοικοκυριό να έχει επάρκεια αγαθών.
Μοιραία όμως κάποια στιγμή άρχισαν οι τσακωμοί "όχι ένα λίτρο γάλα κάνει δύο κιλά πατάτες" ή "τρία κιλά πορτοκάλια κάνουν τρία κιλά ντομάτες" και άλλα τέτοια.
Ο Πρόεδρος του χωριού λοιπόν έκανε ένα έκτακτο συμβούλιο για να δούνε τι θα κάνουν με το πρόβλημα! Αφού σκεφτήκανε πολύ αποφάσισαν να φτιάξουν τα νομίσματα και έτσι όλοι θα ξέρανε ότι με ένα νόμισμα μπορούσες να αγοράσεις ένα κιλό πατάτες ή μισό κιλό ντομάτες ή δώδεκα αυγά και..... καταλαβαίνεις τι θέλω να πω εδώ λαουτζίκο!
Όλα λοιπόν κυλούσαν αρμονικά και πάλι στο μικρό χωριό μας ώσπου εμφανίστηκε ένα καινούριο πρόβλημα! Τα γύρω χωριά είχαν φτιάξει και αυτά δικά τους νομίσματα (βλέπεις το χωριό μας πάντα έδινε τα "φώτα" του στον υπόλοιπο κόσμο) και όταν οι παραγωγοί από τα άλλα χωριά έρχονταν στο δικό μας για να πουλήσουν ή να αγοράσουν προϊόντα οι τσακωμοί αρχίσανε πάλι! Το δικό μου νόμισμα κάνει δύο δικά σου και άλλα τέτοια!
Οι πρόεδροι όλων των χωριών μαζεύτηκαν και αποφάσισαν πόσο κοστίζει το κάθε νόμισμα την ισοτιμία δηλαδή! Και η αρμονία επέστρεψε στο μικρό μας χωριό!
Τα χρόνια κυλούσαν και οι κάτοικοι του χωριού μας ζούσαν ευτυχισμένοι!
Έξω από το χωριό τους όμως συνέβαινε κάτι καινούριο! Τα γύρω χωριά μαζευτήκαν και φτιάξανε έναν "συνασπισμό" από χωριά και τον ονομάσανε "Ένωση" και στην αρχή ήταν καλό γιατί τα ποιο δυνατά χωριά βοηθούσαν τα αδύναμα με "Επιδοτήσεις" από πολλά νομίσματα!
Οι κάτοικοι λοιπόν του δικού μας χωριού ζήτησαν από την "Ένωση" να μπούνε και αυτοί μέσα. Μετά από πολλά συμβούλια με τους προέδρους των γύρω χωριών κατάφερε και το χωριό μας να γίνει μέλος της "Ένωσης" και οι χωρικοί μας συνέχισαν να ζούνε ευτυχισμένοι!
Εδώ είναι που αρχίζει το μεγάλο φαγοπότι!
Γιατί λαουτζίκο ενώ πριν είχε το χωριό το δικό του νόμισμα και κανόνιζε μόνο του την ισοτιμία, τώρα το άλλαξε με το νόμισμα της "Ένωσης" και κανόνιζαν "άλλοι" την αξία του νομίσματος!
Και η μεγάλη παγίδα ήταν ότι δεν μπορούσε ποια το χωριό μας να φτιάχνει νομίσματα αλλά έπρεπε να τα αγοράζει από την "Ένωση" και μάλιστα με τόκο! και αυτός ο τόκος δεν ήταν ίδιος για όλα τα χωριά αλλά τα δυνατά χωριά αποφάσιζαν τι θα δώσουν και σε ποιον!
Τώρα λαουτζίκο βάλε την Ελλάδα στη θέση του χωριού και την ΕΕ στην θέση της "Ένωσης" και πρόσθεσε και τα λαμόγια τους τραπεζίτες και θα δεις, ίσως, γιατί μας συμφέρει να γυρίσουμε στη δραχμή!
Σήμερα θα σου πω μια ιστορία!
Κάποτε υπήρχε ένα χωριό, όχι πολύ μεγάλο αλλά ήταν ανεξάρτητο, οι κάτοικοι ζούσαν ειρηνικά και αρμονικά μεταξύ τους. Κάθε Παρασκευή μαζευόντουσαν όλοι στην πλατεία του χωριού και αντάλλασσαν τα προϊόντα τους έτσι ώστε κάθε νοικοκυριό να έχει επάρκεια αγαθών.
Μοιραία όμως κάποια στιγμή άρχισαν οι τσακωμοί "όχι ένα λίτρο γάλα κάνει δύο κιλά πατάτες" ή "τρία κιλά πορτοκάλια κάνουν τρία κιλά ντομάτες" και άλλα τέτοια.
Ο Πρόεδρος του χωριού λοιπόν έκανε ένα έκτακτο συμβούλιο για να δούνε τι θα κάνουν με το πρόβλημα! Αφού σκεφτήκανε πολύ αποφάσισαν να φτιάξουν τα νομίσματα και έτσι όλοι θα ξέρανε ότι με ένα νόμισμα μπορούσες να αγοράσεις ένα κιλό πατάτες ή μισό κιλό ντομάτες ή δώδεκα αυγά και..... καταλαβαίνεις τι θέλω να πω εδώ λαουτζίκο!
Όλα λοιπόν κυλούσαν αρμονικά και πάλι στο μικρό χωριό μας ώσπου εμφανίστηκε ένα καινούριο πρόβλημα! Τα γύρω χωριά είχαν φτιάξει και αυτά δικά τους νομίσματα (βλέπεις το χωριό μας πάντα έδινε τα "φώτα" του στον υπόλοιπο κόσμο) και όταν οι παραγωγοί από τα άλλα χωριά έρχονταν στο δικό μας για να πουλήσουν ή να αγοράσουν προϊόντα οι τσακωμοί αρχίσανε πάλι! Το δικό μου νόμισμα κάνει δύο δικά σου και άλλα τέτοια!
Οι πρόεδροι όλων των χωριών μαζεύτηκαν και αποφάσισαν πόσο κοστίζει το κάθε νόμισμα την ισοτιμία δηλαδή! Και η αρμονία επέστρεψε στο μικρό μας χωριό!
Τα χρόνια κυλούσαν και οι κάτοικοι του χωριού μας ζούσαν ευτυχισμένοι!
Έξω από το χωριό τους όμως συνέβαινε κάτι καινούριο! Τα γύρω χωριά μαζευτήκαν και φτιάξανε έναν "συνασπισμό" από χωριά και τον ονομάσανε "Ένωση" και στην αρχή ήταν καλό γιατί τα ποιο δυνατά χωριά βοηθούσαν τα αδύναμα με "Επιδοτήσεις" από πολλά νομίσματα!
Οι κάτοικοι λοιπόν του δικού μας χωριού ζήτησαν από την "Ένωση" να μπούνε και αυτοί μέσα. Μετά από πολλά συμβούλια με τους προέδρους των γύρω χωριών κατάφερε και το χωριό μας να γίνει μέλος της "Ένωσης" και οι χωρικοί μας συνέχισαν να ζούνε ευτυχισμένοι!
Εδώ είναι που αρχίζει το μεγάλο φαγοπότι!
Γιατί λαουτζίκο ενώ πριν είχε το χωριό το δικό του νόμισμα και κανόνιζε μόνο του την ισοτιμία, τώρα το άλλαξε με το νόμισμα της "Ένωσης" και κανόνιζαν "άλλοι" την αξία του νομίσματος!
Και η μεγάλη παγίδα ήταν ότι δεν μπορούσε ποια το χωριό μας να φτιάχνει νομίσματα αλλά έπρεπε να τα αγοράζει από την "Ένωση" και μάλιστα με τόκο! και αυτός ο τόκος δεν ήταν ίδιος για όλα τα χωριά αλλά τα δυνατά χωριά αποφάσιζαν τι θα δώσουν και σε ποιον!
Τώρα λαουτζίκο βάλε την Ελλάδα στη θέση του χωριού και την ΕΕ στην θέση της "Ένωσης" και πρόσθεσε και τα λαμόγια τους τραπεζίτες και θα δεις, ίσως, γιατί μας συμφέρει να γυρίσουμε στη δραχμή!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου